De toekomst van de kerk?
Als ik daarover nadenk, word ik niet vrolijk.
Durf jij daarvan te dromen dan?
Ik heb het liever over de kerk van de toekomst.
Want die bestaat.
Daar geloof ik heilig in.
Hoe ziet die er dan uit?
Tja. Dat verschilt nogal.
Dat hangt af van de context.
En van de plaatselijke mogelijkheden.
En van de dromen van de mensen die de plaatselijke kerk vormen.
En vormgeven.
Klinkt vaag.
Een kerk gebouwd op dromen.
Ik zie ‘m nog niet voor me.
Maar dat van die plaatselijke mogelijkheden bevalt me wel.
En een collectieve droom – hoe werkt dat eigenlijk?
Snap ik.
Ik zal je een voorbeeld geven.
Neem De Voorhof.
Een gemeente die op zoek is naar verbinding.
Verbinding met elkaar,
verbinding met God,
met het dorp...
Ze vertelden elkaar verhalen
over waar ze al verbinding voelden
en ze keken naar wat ze op díe momenten
-momenten van verbinding-
goed deden
En toen gingen ze dromen.
Stel je voor:
als we dat
wat we op onze beste momenten kennelijk goed doen
vaker zouden inzetten
als wij eens gingen woekeren
met onze talenten
wat zou er dan mogelijk zijn?
En daar maakten ze foto’s bij.
Foto’s van hun dromen.
Hier is er eentje:
De fotograaf droomde dat ze als geloofsgemeenschap
zouden zijn als deze vissersboten
een complex verband van masten,
touwen, knooppunten, netten,
die als ze uitvaren
koers zetten
naar visrijk water
in de hoop op een goede vangst
en dat ze als gemeente werk zouden maken
van stormbestendige masten,
stevige touwen,
en sterke netten,
waarbij elke lijn en elke knoop telt
Zo’n droom helpt je
je koers te bepalen
en de wind natuurlijk...
Klinkt avontuurlijk.
Mag ik mee op reis?
Vast wel.
Maar misschien kun je beter
je eigen droom dromen
die bij jullie mogelijkheden past
en die gaan waarmaken.
Ook leren dromen?
Kom naar de leergemeenschap waarderende gemeenteopbouw.
Oktober 2017, Els Deenen
