Door Theo Hettema
In het pakket aan dienstverlening dat Met andere ogen aanbiedt, zitten begeleidingstrajecten van gemeenten, kerkenraadsdagen, intervisie voor predikanten, leiderschapstrainingen, maar ook de mogelijkheid van eenmalig gesprek.
Zelf noem ik dat een ‘waarderend consult’: een eenmalige afspraak waarin iemand een concreet aspect van het gemeenteleven of kerkenwerk voorlegt en we dat bespreken met de stappen van waarderend onderzoek.
En zo gebeurde het mij dat ik werd gevraagd voor een gesprek.
‘Ik wil graag een waarderend consult met jou afspreken,’ mailde een predikant naar mij. ‘Dat kan toch?’
Ik had zelf die mogelijkheid tussen neus en lippen door een keer genoemd bij een bijeenkomst met predikanten.
Dat had ze onthouden en na een tijdje kwam ze daar op terug.
Ze stelde zelf al voor om dat online te doen, ook omdat de afstand groot was.
We waren beiden inmiddels zo gepokt en gemazeld door de coronagolven en het bijbehorende online vergaderen, dat we dat geen probleem vonden.
Het was ook niet de eerste keer dat ik zo’n gesprek zou voeren.
Het was dus alleen een kwestie van een datum prikken.
En toch twijfelde ik even bij het lezen van de e-mail.
In de vertrouwdheid van deze blog mag ik dat toch wel opbiechten?
Ik aarzelde namelijk bij het woord ‘consult’, dat ik nota bene zelf had gebruikt.
Want een ‘consult’: dat vraag je toch bij een dokter?
Of je dat consult krijgt, is dan een tweede, want mijn huisarts is meestal op vakantie of nascholing, of verwijst via zijn assistente naar internet voor het oplossen van de meeste kwaaltjes.
Ik vermoed dat het woord ook niet zoveel meer gebruikt wordt voor een afspraak bij de huisarts. Als ik het opzoek op internet, zie ik vooral dat het gebruikt wordt door medisch specialisten.
En ik geloof dat daar vooral mijn aarzeling lag.
Want bij Met andere ogen noemen we ons wel eens ‘Specialisten Waarderende Gemeenteopbouw’.
En dat zijn we ook!
Maar moest ik me nou gaan opstellen als een soort medisch specialist?
Dan stel ik me iemand voor die in een witte jas achter een bureau zit en bij een half woord van de patiënt en met een blik op de onderzoeksgegevens op het beeldscherm naar de muis en het toetsenbord grijpt om een behandelplan op te stellen.
Moest ik mijzelf in die expertrol hijsen bij het uitvoeren van deze afspraak?
Daar had ik geen zin in.
Niet om zelf de expert te zijn.
Maar vooral ook omdat ik heb gemerkt dat adviezen van experts meestal niet landen als het gaat om gemeenteopbouw of je eigen professionele ontwikkeling.
Dan komt het aan op iets anders.
Gelukkig bedacht ik al snel dat ik had aangeboden om een waarderend consult te geven.
Ik zou niet van buitenaf gaan diagnosticeren wat er allemaal mis was, wat de betrokkenen fout hadden gedaan en wat ik zou voorschrijven ter verbetering.
Nee, ik zou in het gesprek met de predikant met een paar eenvoudige stappen samen gaan onderzoeken wat er in de voorgelegde situatie aan bloeifactoren zit, en wat voor krachtige mogelijkheden zij in huis had om verdiepende transformatie te laten opbloeien.
Op die manier hebben we het gedaan.
En het werd een prachtig gesprek, waarin de predikant allerlei mooie en verrassende dingen ging zien, die ze direct, dezelfde avond nog, kon gaan gebruiken.
Zo werd het een verdiepend consult van ruim een uur tijd.
En dat is toch meer dan je bij een medisch specialist gedaan zult krijgen?
Na afloop schreef ik een factuur voor het gesprek.
Dat hadden we zo van tevoren afgesproken.
Het versterkte de wederzijdsheid en voorkwam verplichte dankbaarheid.
En ik kon me toch nog eventjes specialist voelen, al hanteren die andere bedragen, geloof ik.
-
Ook interesse om een concreet onderwerp te bespreken in een eenmalig waarderend consult? Neem contact op!
