Nu weet ik inmiddels dat het bijzonder lastig is om de waarde van waarderende gemeenteopbouw met woorden uit te leggen. Ik besluit daarom om hen aan een werkvorm te laten proeven, zodat de kerkenraadsleden een beeld krijgen van wat waarderende gemeenteopbouw wel en niet is. Voor de kennismaking is een uur uitgetrokken op een reguliere kerkenraadsvergadering.
Na een korte introductie gaan de kerkenraadsleden uiteen in tweetallen met een aantal vragen over de kerkdiensten op zak:
• Kun je me eens meenemen naar een of meerdere momenten in de kerkdienst (in eigen gemeente of daarbuiten) waar je geraakt of heel blij werd of die je gewoon aansprak?
• Waarom sprak je dit aan of raakte je dit je zo of waarom werd je hier heel blij van?
• Vraag bij elk antwoord een paar keer door met ‘waarom?’
‘En hoe is het gegaan?’ is mijn eerste vraag, nadat de kerkenraadsleden weer plenair bijeen zijn.
En al gauw blijkt dat het niet goed gelukt is.
Ik voel enige paniek bij mijzelf opkomen en hoor mijn eigen oordeel al luid mijn hoofd klinken: ‘Domme opdracht Else!’ Gelukkig vraag ik gewoon maar door: ‘Wat was moeilijk aan de opdracht?’
Na enige stilte komt er een eerste antwoord:
‘Ik denk dat we verleerd zijn om met elkaar over geloven te praten’.
Wat een moedig antwoord! Het valt immers helemaal niet mee om eerlijk te zeggen wat je moeilijk vindt. Er volgt wederom een stilte.
Gaandeweg beamen de andere aanwezigen dat ze het ook lastig vinden om over hun eigen geloof te praten. ‘Het lijkt wel of ik er geen woorden meer voor heb’.
De openheid verandert de sfeer en een aantal kerkenraadsleden vat nu ook moed en deelt plenair hun antwoorden op de vragen over de kerkdiensten:
‘Goede Vrijdag, want dan staan we echt stil bij wat Jezus voor ons gedaan heeft’
‘De rituelen in de vespers in de Stille Week, want daar ontsteken we het licht.’ Het licht verwijst voor hem naar het licht van God in deze wereld.
‘Ik herinner me een dienst waarin het ging over het hiernamaals.’ Wat daar mooi aan was, was dat ging over een mysterie. ‘God is veel groter dan wij beseffen en dat mag best meer aandacht krijgen in de diensten.’
Doordat alle verhalen er mogen zijn, wordt het een mooie ontmoeting, waar ik met veel plezier op terugkijk. Het heeft me geleerd om altijd alert te blijven of er achter het aangedragen thema misschien nog een thema schuil gaat. Over de toegevoegde waarde van waarderende gemeenteopbouw gesproken.
Ik neem afscheid. De kennismaking is afgelopen. De kerkenraad besluit een extra keer bijeen te komen om door te praten over de kennismaking. Later hoor ik dat ik terug mag komen.
Ook benieuwd wat een kennismaking met één van ons kan brengen? Neem gerust contact met ons op.
