Door Nico Belo
Dat is nogal een uitspraak. In een blog van het Netwerk Waarderend faciliteren trof ik deze prikkelende stelling aan. Wat als deze stelling waar is? Wat betekent dat voor al die serieuze monologen in het kerkenwerk? Daar gaan we met al onze preken…
Wie luistert, denkt minder na dan wie zelf onderzoekend in gesprek is. Dat wil Wie luistert, denk niet na! ons duidelijk maken. Want wie herkent het niet: je volgt een workshop. De workshopleider houdt een (te) lange inleiding. Het resultaat daarvan is, dat er veel te weinig tijd is om echt samen in gesprek en aan het werk te gaan. De workshop wordt een luister-shop. Veel van wat door de workshopleider verteld wordt, vergeten we. Maar juist die ene vraag of die ene opmerking van een deelnemer blijft hangen en stimuleert tot nadenken.
Wanneer je als spreker in een workshop of bij een instructie-bijeenkomst veel te vertellen hebt, maak je onbewust jouw luisteraars tot consumenten van je woorden. Het wordt voor de deelnemers leerzamer, wanneer ze uitgedaagd worden tot het ontwikkelen van nieuwe gedachten. Van consument word je dan producent!
Nu ik dit schrijf, herinner me de waarschuwing van Jan Hendriks (gemeentopbouw-docent VU) destijds: ‘Maak van je gemeenteleden geen adressanten (consumenten), maar participanten (producenten)’. Ik moet ook denken aan de joodse manier van leren. Dat leren is dialogisch: de leerling stelt een vraag aan de rabbijn. Zelden geeft een rabbijn rechtstreeks antwoord. Bijna altijd wordt er een tegenvraag gesteld, die de leerling uitdaagt tot verder denken en het stellen van een vervolgvraag.
Ik wist dat niet, maar ik begreep dat het publiek in een theater door een closure uitgedaagd wordt tot nadenken. In een toneelspel maken acteurs een bepaalde conclusie niet helemaal af of een zin wordt niet helemaal uitgesproken of een verhaal eindigt met een open eind. Als toeschouwer word je uitgedaagd je eigen conclusie te trekken. Het is effect is dat je dit minder snel vergeet.
Prikkelen tot nadenken over de kerk van de toekomst – dat wil Met Andere Ogen graag doen. Wie Met Andere Ogen erbij roept, krijgt geen kant-en-klare oplossingen. Inderdaad: we stellen vragen, zetten mensen in groepjes bij elkaar en dagen hen uit hun verbeelding – met het oog op de toekomst – uit te spreken of creatief te verwerken. Die onderlinge ontmoeting, dat even in stilte nadenken, je gedachten uitwisselen en elkaar bevragen – dat maakt dat je samen iets ontwikkelt voor de kerk van de toekomst.
En wat is dat waardevol: de ervaring dat je jouw bijdrage mag geven, dat jouw inbreng ertoe doet, dat iedere stem telt. Ook de stem van buiten de gemeente? Om met andere ogen te kijken en met andere oren te horen, is een leerproces. Wij willen daarbij graag helpen. Doe gerust een beroep ons ons: zie het aanbod dat u op de website vindt.
